فرآیند سکوریت کردن و یا نشکن سازی شیشه به دو مرحله اصلی تقسیم میشود:
- مرحلهی اول تبدیل شیشه به حالت خمیری با دمایی یکنواخت (دراثر از بین رفتن گرادیان دمایی در طول شیشه) است. بدین منظور از کورههای الکتریکی- مقاومتی برای افزایش دمای شیشه تا حدود ۷۰۰ درجه سانتیگراد که همان دمای شیشهای شدن (Tg) است، استفاده میگردد.
- مرحلهی دوم شیشه به سرعت توسط دمندههای هوا سرد میگردد. بدین ترتیب سطح شیشه سریعاً از فاز خمیری به جامد تبدیل میشود، اما مرکز آن هنوز در فاز خمیری قرار دارد. با ادامهی فرآیند خنک کردن مرکز شیشه نیز سرد میگردد. کاهش دمای مرکز با ایجاد انقباض هایی باعث فشردهسازی لایهی خارجی شیشه شده و در نهایت منجر به ایجاد تنشهای فشاری بر روی سطح شیشه میگردد که با بهبود خواص استحکامی شیشه سکوریت (نشکن) همراه خواهد بود. در پایان این مرحله استحکام شیشه سکوریت تولید شده تحت این فرآیند و استانداردهای لازم مقاومتی بیش از ۵ برابر شیشهی معمولی خواهد داشت.
شیشه سکوریت در اثر شکست به قطعات کوچک با لبههای صیقلی بدون قدرت برش تبدیل شده و خطر آسیبرسانی را به میزان بسیار زیادی کاهش میدهد. امروزه در مکانهای تجاری برای افزایش امنیت و ایجاد محیطی ایمن برای عبور و مرور انسانها از شیشههای سکوریت برای ویترینهای تجاری، سازههای بدون قاب مانند درب ورودی و … استفاده میشود. همچنین میتوان به منظور امنیت بهتر و آسودگی خیال بیشتر از فرآوری شیشه لمینت و سکوریت استفاده نمود که میزان مقاومت را بسیار افزایش داده است. لازم به ذکر است، شیشه سکوریت قابلیت برش و یا فرمدهی را نداشته و بای تمامی فرایندها مانند برش، سوراخ کردن و… قبل از سکوریت کردن شیشه انجام گیرد.